دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 25000
تعداد نوشته ها : 12
تعداد نظرات : 0
Rss
طراح قالب
برخیاز شبهه افکنان یا به تعبیر رسول خدا(ص) ارازل، می گویند: « با وجود این همه فقیر، چرا این همه پول خرج حرمها می شود؟ آیا بهتر نیست که این پولها صرف نیازمند شود؟»
پاسخ:
به یکی گفتند: خربزه می خوری یا هندوانه؟ گفت: هر دو وانه. مگر تزئین حرمها به این معنی است که به فقرا کمک نکنیم؟! اتّفاقاً هر چه این حرمها آبادتر باشند، به همان اندازه نیز فقرا بیشتر بهره می برند. چون مردم زمانی دست و دلباز می شوند و به فکر فقرا می افتند که احساسهای معنوی آنها به غلیان در می آید؛ و این احساسها بیشتر زمانی به غلیان می آید که به زیارت اهل بیت(ع) می روند. حتّی مردم وقتی تصویر حرم امام رضا(ع) یا سیّد الشهدا(ع) را در تلوزیون می بینند روحشان تلطیف می شود. لذا اگر به جامعه نگاه کنید می بینید که بیشترین خیرات در حقّ مستمندان، با نام و یاد اهل بیت(ع) می باشد. این همه سفره های اطعام به یادآنهاست؛ این همه موقافات همچون مدارس و مساجد و ... با نام و یاد آنهاست. و... .
اگر این حرمها آباد و پرشکوه نباشند، مردم میل چندانی به آنها نمی کنند؛ و هنگام قرار گرفتن در کنار مزار آن بزرگواران، شکوه آن بزرگواران را کمتر ادراک می نمایند. در نتیجه انگیزه ها برای کمک به مستمندان نیز فروکش می کنند. واقع مطلب این است که هر یک ریالی که برای حرمهای اهل بیت(ع) خرج می شود، هزاران ریال نصیب نیازمندان می کند. لذا اگراین یک ریال خرج نشود، آن هزاران ریال هم خرج نیازمندان نخواهد شد. اگر دنیا را بگردید، مردی دست و دلبازتر از شیعیان نمی یابید، و شیعیان، در محرّم، از هر زمانی دست و دلبازتر می شوند. وقتی به حرمهای اهل بیت(ع) می روند، دست و دلبازتر می شوند.
از اینها گذشته، هر ساله هزاران فقیر از خوان ائمه(ع) استفاده می کنند. چون دارایی اهل بیت(ع) فقط همان زیور آلات داخل حرمها نیست؛ بلکه موقوفات فراوان همچون زمینهای زراعی و کارخانجات و مدارس ... نیز دارند که هزاران نفر در آنها کار کرده و کسب درآمد می کنند؛ واز فواید این موقوفات در مسیر رشد اقتصادی و فرهنگی مردم و از جمله مستمندان استفاده می شود. لذا اگر خود حرمها تزئین می شوند، برای آن است کهمردم جذب این اماکن مقدّس شوند و در پرتو شکوه ظاهری این اماکن، بتوانند با معنویّت صاحب حرم نیز ارتباط برقرار کنند؛ و در اثر این ارتباط معنوی، دست و دل خویش را به امور خیر بگشایند؛ که نتیجه ی آن بهره مندی هزاران نفردر کلّ کشور است. اگر بلا تشبیه بخواهیم مثالی بزنیم، می گوییم: این تزئینات با هنرهای معنوی به کار رفته در آنها ـ که روح کمال جوی آدمی را نوازش می کنند ـ در حقیقت نوعی تبلیغ معنوی است برای کشاندن انسانها به سویکانون معنویّت ائمه(ع). چون اغلب انسانها آن اندازه تعالی روحی ندارند که بتوانند شکوه معنوی را قبل از شکوه مادّی ببینند. امّا وقتی در اثر کشش شکوه مادّی به کانونهای معنویّت نزدیک شدند، خود به خود در پرتو آن شکوه معنوی نیز قرار می گیرند. کما اینکه وقتی بشر به طبیعت زیبا می نگرد، ناخودآگاه عقل و دل خویش را متوجّه خداوند متعال نیز می کند.
خدا می داند که اگر نبودند همین حرمهای باشکوه، مردم به فقرا رسیدگی نمی کردند و در راه خیر هزینه ی چندانی نمی کردند. فقط کافی است مقایسه ای بکنید بین شیعیانی که به زیارت اهل بیت(ع) می روند و به آن حرمها کمک می کنند با شیعیانی که چنین نیستند. می بینید که گروه نخست، خیلی خیلی بیشتر به فقرا می رسند و خیلی خیلی بیشتر خیرات می دهند. همچنین مقایسه کنید بین شیعیان واهل سنّت. به جرأت می توان گفت که فقط کشور ایران، به تنهایی بیش از تمام کشورهای سنّی به بیچارگان کمک می کنند. در پاکستان سیل آمد؛ اکثر مردم این کشور هم سنّی هستند؛ ولی مردم ایران، بیش از همه کمک کردند. فلسطین، سنّی است؛ ولی ایرانیان سی و اندی سال است که بی دریغ به آنها کمک مالی می کنند.در سومالی سنّی مذهب، قحطی شد، باز ایرانیان بیش از همه کمک کردند.
چراایرانیان چنین هستند؟ مگر سنّی ها آیات انفاق را ندیده اند؟ مگر آنها کم ثروت دارند؟ هم تعداد سنّی ها بیشتر است هم ثروت بیشتری دارند، امّا کلّ سنّی ها به اندازه ی شیعیان انفاق نمی کنند. چرا؟
سرّ مطلب در همینجاست که ایرانیان، حرمهای اهل بیت(ع) را دارند. وقتی تلوزیون ما مردم سیل زده ی پاکستان را نشان می دهد، و یک لحظه هم حرم امام رضا(ع) یا حرم امام حسین(ع)را نشان می دهد، یا خود افراد در دیوار خانه شان عکس این حرمها را می بینند، به یاد انفاقات آن بزرگواران می افتند و دلهاشان به لرزه در می آید وبه عشق اهل بیت(ع) چشم از مال دنیا می بندند.
خلاصه ی کلام آنکه:
اگرکسی حاضر نیست برای حرم امام معصوم پول خرج کند، برای همسایه اش به نحو اولی پول خرج نمی کند. امّا وقتی آنقدر دلش با اهل بیت(ع) گره خورده که حاضر است از شکم خودش بزند و خرج حرم امامش کند، به یاد و توصیه ی همان امامش، حاضر است فقرا را هم یاری کند؛ اگر چه فقیر سنّی یا مسیحی باشند.
دسته ها : پاسخ به شبهات
يکشنبه 1395/1/15 11:1
X